The Reflections of Turkiye’s NATO Membership Process on Domestic and Foreign Policy
Abstract views: 14
/ 
PDF downloads: 8
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.16540934Abstract
NATO (North Atlantic Treaty Organization) was established in 1949 with the aim of ensuring the security of Western Europe and forming a deterrent force against potential threats from the Soviet Union in the aftermath of World War II. Since its founding, NATO has evolved from being solely a defense-oriented structure to becoming an actor undertaking broader operations aimed at maintaining international peace and security. Turkiye became a member of NATO in 1952, acquiring a strategic position within the alliance, and this membership has profoundly influenced the country’s domestic and foreign policies. The main research question of this study is: “How has Turkey’s NATO membership influenced its domestic and foreign policies?” To address this question, a qualitative research method has been adopted. The process of Turkiye’s accession to NATO has been examined from a historical perspective; written sources, official documents, academic studies, and NATO reports have been analyzed. NATO’s expansion process and Turkiye’s position within this framework have been evaluated in the context of foreign policy implications. Furthermore, Turkiye’s role within NATO, its military integration, impact on regional strategic balances, defense policies, and diplomatic relations have been analyzed. Additionally, the study discusses the contribution of NATO membership to Turkiye’s economic development and cooperation in the defense industry. This study aims to explain the impact of NATO membership on Turkiye’s national policies through a multidimensional perspective.
Keywords: NATO, foreign policy, security, strategy, defense, diplomacy.
References
Ahmad, F. (1993). The Making of Modern Turkey [Modern Türkiye’nin Oluşumu]. Routledge.
Armaoğlu, Fahir (2010). 20. Yüzyıl Siyasi Tarihi, 17. Baskı, İstanbul: Alkım Yayınları.
Criss, N. B. (1997). Turkey’s Strategic Positioning: NATO, Russia, and the Middle East [Türkiye’nin stratejik konumu: NATO, Rusya ve Orta Doğu]. Middle Eastern Studies, 33(1), 125-139.
Çavdar, T. (2004). Türkiye’nin Demokrasi Tarihi. Ankara: İmge Kitabevi.
Deringil, S. (1999). Turkish Foreign Policy During the Second World War: An “Active” Neutrality? [İkinci Dünya Savaşı Sırasında Türk Dış Politikası: “Aktif” Bir Tarafsızlık?]. Cambridge: Cambridge University Press.
Ereker, F. (2019). Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü-NATO, No.23. İstanbul: Güvenlik Yazıları.
Ereker, F. (2019). Soğuk Savaş Dönemi NATO Politikaları. Ankara:Uluslararası Strateji Araştırmaları.
Erhan, Ç. (2009). Türk-Amerikan İlişkileri: 1947-2004. İstanbul: İletişim Yayınları.
Gönlübol, M. (1996). Olaylarla Türk dış politikası (1919-1995). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Güçlü, Y. (2002). The Question of the Modernization of Turkey’s Armed Forces Under NATO Auspices, 1950-1959 [1950-1959 Yılları Arasında NATO Kapsamında Türk Silahlı Kuvvetlerinin Modernizasyonu Sorunu]. Middle Eastern Studies, 38(3), 83-107.
Hale, W. (2000). Turkish Foreign Policy, 1774-2000 [Türk Dış Politikası, 1774-2000]. London: Frank Cass Publishers.
Harris, G. S. (2006). Turkey and the Alliance in Transition: NATO and Turkish Foreign Policy in the Post-Cold War Era [Geçiş Sürecindeki İttifak: Soğuk Savaş Sonrası NATO ve Türk Dış Politikası]. The Journal of Strategic Studies, 29(5), 843-870.
Kaplan, L. S. (2018). NATO and the United States: The Enduring Alliance [NATO ve Amerika Birleşik Devletleri: Kalıcı İttifak]. New York: Twayne Publishers.
Karpat, K. H. (2001). The Politicization of Islam: Reconstructing İdentity, State, Faith, and Community in the Late Ottoman State [İslam’ın Siyasallaşması: Geç Osmanlı Döneminde Kimlik, Devlet, İnanç ve Topluluk İnşası]. Oxford: Oxford University Press.
Keyder, Ç. (1987). State and Class in Turkey: A Study in Capitalist Development [Türkiye’de Devlet ve Sınıf: Kapitalist Gelişim Üzerine Bir Çalışma]. London: Verso.
Larrabee, F. S. (2003). Turkey as a US Security Partner [ABD’nin Güvenlik Ortağı Olarak Türkiye]. Santa Monica: RAND Corporation.
MFA (2019). NATO Genel Bilgi Notu, 2023 https://www.mfa.gov.tr/data/nato-bilgi--notu.pdf
NATO (2008). The North Atlantic Treaty. 2023, https://www.nato.int/cps/fr/natohq/official _texts_17120.htm?selectedLocale=en
NATO (2020a). Statement by the North Atlantic Council Concerning Malicious Cyber Activities. Erişim: 20 Haziran 2023, Https://Www.Nato.İnt/Cps/En/Natohq /Official_Texts_176136.Htm?Selectedlocale=En
NATO 2030. (2020). NATO’nun Gelecek Stratejileri Raporu. NATO Yayınları.
Oral. S. (2004). Siyasi Tarih (1918-1994), Ankara: İmge Kitabevi.
Oran, B. (2010). Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Shea, J. (2016). What Can We Learn From the “Three Wise Men” Today?. Erişim: 20 Haziran 2023, https://www.nato.int/docu/review/articles/2016/12/05/what-can-we-learn-today-from-the-three-wise-men/index.html?utm_
Shea, J. (2016). Sovyetler ve Doğu Bloku Ekonomik Yapılanmaları. Cambridge Üniversitesi Yayınları.
Smith, M. (2019). NATO’s Expansions and Security Dynamics in Eurasia [NATO’nun Genişlemesi ve Avrasya’daki Güvenlik Dinamikleri]. European Security Journal, 28(3), 211-229.
Turan, İ. (1971). “NATO İttifakının Stratejik ve Siyasi Sorunları”. İ.Ü. İktisat Fakültesi Yayınları, İstanbul.
Uslu, N. (2003). Turkish-American Relations: 200 Years of Divergence and Convergence [Türk-Amerikan İlişkileri: 200 Yıllık Ayrışma ve Yakınlaşma Süreci]. Nova Publishers.
Ünal, M. (2012). NATO ve Türkiye: Güvenlik Politikalarında Dönüşüm Süreci. USAK Yayınları.
Zürcher, E. J. (2004). Turkey: A Modern History [Türkiye: Modern Bir Tarih]. I.B. Tauris.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Ahmet Hamdi Güneş, Başak Özoral
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
